Tip voor pleegkinderen: een 'Eerste Hulp Bij Onrust' doos!

Zoals je misschien al wel gelezen hebt, volg ik sinds enige tijd de training 'Zorgen voor getraumatiseerde kinderen'. Afgelopen maandag was er weer een bijeenkomst , waarin ik een tip kreeg die ik direct thuis wilde gaan uitproberen: het maken van een EHBO doos. Geen gewone natuurlijk, want die ligt hier al kant en klaar in één van de keukenlades, gevuld met pleisters, ontsmettingsmiddel en verband. Nee, de EHBO doos die in het boek behorend bij de training (geschreven door Leony Coppens en Carina van Kregten) genoemd staat onder het kopje 'voorbeelden van stressbestrijders' is een hele andere doos! In dit geval staat EHBO namelijk voor eerste hulp bij onrust. Het is een doos die je vult met spulletjes die jou een fijn gevoel geven en die je erbij kunt pakken op moeilijke momenten. Aangezien Vera nogal gericht is op het zoeken van veiligheid in vertrouwde spulletjes leek me dit écht iets wat helpend zou kunnen zijn voor haar!

Natuurlijk wilde ik jullie deze tip niet onthouden, want wellicht is het ook heel bruikbaar voor jouw (pleeg)kind. Daarom zal ik er iets meer over vertellen vanuit onze ervaring tot nu toe. Vera kan nogal vlug overspoeld raken door haar eigen emoties. Verdriet, boosheid, angst: het komt er allemaal nogal explosief en dus met een hoop onrust uit. Regelmatig weet zij en soms ook ik er geen raad meer mee. De moeite waard dus om eens een andere aanpak uit te gaan proberen. We spraken met elkaar af dat ze bij onrust even op de gang naast de woonkamer zou gaan zitten om naar de spulletjes uit de doos te kijken, ze vast te houden of ermee te spelen. Haar slaapkamer is boven op de eerste verdieping en Vera vindt alleen naar boven gaan niet prettig, dus dat zou al geen fijn gevoel geven. De gang voelt wel veilig, is dichtbij ons maar toch afgesloten met een deur.

Het vullen van de doos deden we samen. Ik had in het boek al wat nuttige ideetjes opgedaan: foto's die haar een prettig gevoel zouden geven, een lekker en vertrouwd geurtje, crème om op haar handen te smeren, een dagboekje om dingen in op te schrijven, iets om muziek mee te beluisteren en een squishy om in te knijpen. We voegden er nog een zachte knuffel, een fidget spinner, een schattig beeldje en een door mij geschreven kaartje met daarop de tekst dat wij altijd van haar zullen houden (wat ze ook zegt of doet), aan toe. De buitenkant van de doos versierden we met lintjes, stickers en gekleurde letters.

De doos was nog maar net af of we konden al gaan testen of de spullen die we erin hadden gedaan een beetje aansloten bij Vera's behoefte aan veiligheid en rust. Ze ging namelijk enorm hard gillen toen ze hoorde dat ze iets niet mocht. Vooral de fidget spinner (die extra hard kan draaien!) en de knuffel bleken een schot in de roos. Ook zag ik haar even later ruiken aan het parfumflesje.

We zijn inmiddels een aantal dagen verder en de doos is al meerdere malen ingezet. Steeds pakt Vera er iets anders uit. Soms helpt foto's kijken het beste, een andere keer schrijft ze de frustraties van zich af in haar dagboek. Om er genoeg variatie en uitdaging in te houden bedacht ik me al dat het misschien goed zal zijn om op een gegeven moment weer wat nieuwe spulletjes toe te gaan voegen. Variëren kan natuurlijk heel gemakkelijk met deze EHBO doos. 

Onze ervaringen zijn tot dusver positief! Wat denk jij: is het ook iets voor jouw (pleeg)zoon of (pleeg)dochter? Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen!