Aftellen

Vera kijkt reikhalzend uit naar haar verjaardag. Haar verwachtingen zijn hooggespannen en ze fantaseert vol overgave over de prachtigste cadeaus en de leukst denkbare activiteiten voor haar kinderfeestje. Er is slechts één klein obstakel: het duurt nog ongeveer twee maanden voor het zover is. En dat is een hele lange periode, vooral voor Vera, wiens geduld zo kort is als het lontje van een hongerige leeuw.

Muisstil slopen manlief en ik dan ook een tijdlang zorgvuldig en met een zo groot mogelijke boog om dit onderwerp heen, en “verjaardag” werd acuut gebombardeerd tot het verboden woord in ons huis. Maar natuurlijk is dit hét item wat leeft onder klasgenootjes op school, en ook Vera’s ouders starten al geruime tijd geleden met het informeren naar haar cadeauwensen.

Er was dus geen houden meer aan, de spreekwoordelijke beer was los. Omdat Vera’s tijdsbesef nog zeer beperkt is, liep de stress binnen no time torenhoog op. Want voor wie het al moeilijk vindt om te bedenken wat nou eigenlijk “morgen” betekent, is het begrip “over twee maanden” echt nog een brug te ver. Voor ik maar enigszins kon uitleggen hoe en wat, zat Vera al tegen het plafond vanuit pure frustratie. Een wilde woede-uitbarsting was het gevolg.

Maar wat was ik ineens trots: in haar stroom van schreeuwende woorden kon Vera plotseling aangeven waar haar behoefte lag: “ik wil een aftelkalendèèèr!!!”, brulde ze luid. Het kwam uit haar tenen en wat vond ik het knap. Ondanks de gigantische onweersbui in haar hoofd kon ze me precies vertellen wat ze nodig had.

En dus gingen we samen aan de slag. Een groot vel papier, een liniaal, wat kleurtjes, en enige tijd verder was het klaar. Twee maanden samengevat in een heleboel kleine vakjes. Eindelijk overzicht en rust. En nu elke dag een kruisje zetten: het aftellen is begonnen!