Een schone zaak

Geduld is een schone zaak. Wie kent de uitdrukking niet. Dat zeggende, vrees ik dat dit verhaal wellicht ietwat smerig kan gaan worden. Geduld is namelijk niet altijd mijn sterkste kant…

Geduld ziet er in mijn verbeelding uit als een soort magisch kruidendrankje, waar elke dag maar één flesje van beschikbaar is. Op is op. Jammer dan. Pech gehad.  Het grappige is, dat Vera ook zo’n flesje heeft. In haar geval is het echter een ieniemienie exemplaar. Nog veel sneller leeg dus. Wachten op iets, is voor haar dan ook als een hond die een worstje krijgt aangeboden waar hij nét niet bij kan. Een nogal frustrerende aangelegenheid dus. Zeg het woord ‘wachten’ en Vera kan transformeren in een tikkende bom met een steeds korter wordend lontje. Reden genoeg om ontzettend onrustig te worden en soms zelfs te ontploffen.

Er zijn van die dagen, waarop ook míjn geduld ver te zoeken is. Alle magische kruidendrank op en de noodvoorraad helemaal verslonden.  Daar lijken zowel Thomas als Vera enorm goed ontwikkelde voelsprieten voor te hebben, die juist gaan kietelen waar je net even niet kan krabben. Dat zijn de dagen waarop ik serieus overweeg een advertentie op Marktplaats te zetten:

 “Te koop aangeboden, t.e.a.b.: twee paar prachtige kinderoren. Z.g.a.n., want nauwelijks gebruikt”.

Wat helpt, is dit dan hardop uit te spreken. En er dan samen heel hard om te lachen. En te bedenken, dat het juist ons ongeduld is, wat ons zo ontzettend gedreven maakt. Wat maakt dat we een doel willen bereiken. Wat ons pit en smaak geeft. De jus op de aardappels, de hete saus bij de loempia’s, de mayonaise naast de frietjes.

Maar opgelet, schiet niet uit met de jus, de saus, de mayo, want dan wordt het een smerige bedoening, en laat het vlekken na.  Dan moeten we in bad. Want tenslotte, is geduld een hele schone zaak (en werkt een lang, heet bad nemen trouwens ook nog eens ontzettend ontspannend, vooral met de juiste kruiden erin…).