Wow, dit is alweer de honderdste editie van Week in Beeld! Inmiddels lezen iedere week zo'n driehonderd mensen de avonturen van ons pleeggezin, best een maf idee eigenlijk, maar tegelijkertijd super leuk.
Afgelopen weekend bracht ik door op dit idyllische plekje in het bos, gaaf hè? Ik was met zes lieve vriendinnen een nachtje weg en wat hebben we genoten. Eindeloos bijkletsen, poedelen in het opblaasbadje, lekker eten en oh ja, we losten ook nog eens een vermissingszaak op tussendoor (je weet wel, zo'n spel met allerlei verborgen opdrachten erin die uiteindelijk leidt tot een spannende ontknoping).
Even afkoelen, want wat was het weer heet!
In de ochtend dronk ik lekker een kopje koffie genietend van dit prachtige uitzicht. Een mooie manier om de zondag te beginnen. Aan het begin van de middag vertrokken we allemaal weer huiswaarts. Hier bleek dat vooral Vera mij erg had gemist. Manlief had haar zaterdagavond echt moeten troosten omdat ze zo moest huilen. We spraken af dat ze voortaan gewoon even belt als dat het geval is. Beeldbellen is dan natuurlijk een ideale optie! Thomas had ook even een moeilijk moment gehad, maar dat was vooral omdat hij iets niet mocht. Hij roept dan nogal gauw om zijn 'mammie' 😇, hahaha. Kortom: het was ook weer fijn om terug thuis te zijn 💖!
Maandagmiddag stond er iets heel leuks op het programma, namelijk het kinderfeestje van Thomas. Omdat hij middenin de zomervakantie jarig is vierden we dit nu alvast. Samen met zijn schoolvriendje gingen we naar de dierentuin. We hielden het lekker kleinschalig dus! De jongens en Vera genoten volop, zo fijn om te zien.
Vooral de pinguïns waren leuk om te zien, ze kwamen heel dichtbij!
En kijk eens hoe enorm Thomas werd verwend met cadeautjes van zijn vriendje! Een lekker zomers pakketje, super leuk. Het was een mooie dag en Thomas voelde zich echt alvast een beetje jarig 😊.
Op dinsdag had manlief een tienminutengesprek met de juf van Vera. Ik kon er zelf helaas niet bij zijn, wat ik altijd erg jammer vind (ik zit graag overal met mijn dikke kloekneus bovenop natuurlijk 😉😂). Vera ontwikkelt zich heel erg goed binnen het speciaal basisonderwijs. Het feit dat de klas kleiner is en ze dus meer instructie krijgt op haar eigen niveau helpt haar enorm. Ook heeft ze veel meer zelfvertrouwen gekregen: alle kinderen hebben extra hulp nodig, zij is niet de enige en dat doet haar goed. Heel fijn! Deze pagina komt uit Vera's kindrapport, waarin ze zelf mocht aangeven hoe zij het op school vindt gaan. Wat ben ik trots op haar!
Mijn werkweek was een beetje gek deze week. Dat komt natuurlijk doordat ik tegen mijn patiënten moest gaan vertellen dat ik een nieuwe baan heb. De meesten reageerden heel goed maar enkelen vinden verandering erg lastig. Hopelijk kunnen zij snel worden voorgesteld aan een goede opvolger, dat zal rust geven. Van de tuingroep die ik mede heb opgestart op mijn werk kreeg ik allemaal zaadjes cadeau, hartstikke lief! Natuurlijk zaten er ook 'vergeet-me-nietjes' bij 😍.
En toen was het alweer bijna weekend! Op vrijdagochtend belde ik uitgebreid met onze pleegzorgwerker, fijn om even over een aantal zaken te kunnen sparren en om haar bij te praten over het wel en wee binnen ons gezin.
Samen met Thomas en Vera ging ik na schooltijd heerlijk zwemmen. Terwijl Thomas wel honderd keer van de glijbaan ging, las Vera in haar Tina Zomerboek. Dat had ze cadeau gekregen van haar papa die de dag ervoor op bezoek was geweest. Een bezoek waarin Vera eerst wat nukkig had gedaan (lang leve de pre pubertijd 😅!) maar later, na mijn stimulans, gezellig met haar papa Monopoly was gaan spelen. Wel volgens háár regels uiteraard 🙈😂...
Wij hebben sinds een paar jaar trouwens hele duidelijke cadeau afspraken gemaakt, in overleg met onze pleegzorgwerker: op haar verjaardag en voor de zomervakantie brengen ouders cadeautjes voor Vera mee (kleding of iets lekkers meenemen kan overigens altijd). Toen dit nog niet zo was kwamen er bij elk bezoek massa's presentjes mee en ging Vera zich volledig hierop focussen. Het hele bezoek veranderde van 'gezellig dat papa of mama komt' naar 'joepie ik krijg cadeaus'. Al dat speelgoed belandde vervolgens op de grote hoop en ze keek er nauwelijks meer naar om. Daarom hanteren we nu deze afspraken, voor ieders duidelijkheid. Dat werkt goed voor Vera, ze weet waar ze aan toe is en focust zich nu weer op de aandacht en gezelligheid die ze van haar ouders krijgt bij bezoekjes. Met de ouders van Thomas loopt dit meer vanzelf en zijn vaste afspraken niet nodig gebleken tot nu toe. Hoe gaan jullie hiermee om in jullie pleeggezin? Ik ben benieuwd!
Fijn weekend allemaal 💋💋!!
Reacties
Een reactie posten