Week in beeld #12: van rechtszaak tot kinderfeest (kortom: een emotionele achtbaan...)

Het is nu zondagmiddag en terwijl ik nog in pyjama en met een make-up loos hoofd op de bank zit blik ik terug op de hectische dagen die achter me liggen. Het was een week vol pieken en dalen, kun je wel stellen. Maar vandaag hoeft er helemaal niets (vandaar dus die pyjama, héérlijk!!) en heb ik tijd om even rustig te bloggen.
Vooral de rechtszitting over pleegoudervoogdij voor Vera die deze week plaatsvond hakte erin. Eigenlijk verliep de zitting ongeveer zoals verwacht, maar wat was het naar om allerlei verwijten en onjuistheden naar ons hoofd geslingerd te krijgen. Over de bezoekregeling, over ons contact met ouders, over papieren die niet op tijd naar de advocaat zouden zijn verzonden...het hield maar niet op. Gelukkig lukte het me om, weliswaar met een stem trillend van emotie, te benadrukken hoe ontzettend belangrijk dit stukje extra zekerheid voor Vera is. Ook de voogd deed haar uiterste best. Nu is het grote wachten begonnen. Natuurlijk weet Vera nog van niets, we lichten haar pas in zodra er duidelijkheid is, anders zou het haar veel teveel stress bezorgen. Wat was het fijn de steun van mijn lezers te voelen deze week zeg! Al die lieve berichtjes deden me ontzettend goed. Duimen jullie nog een poosje met ons mee?

Natuurlijk gebeurde er nog meer deze week. Een paar weken geleden lazen jullie dat ik het voornemen heb in september niets te kopen dat ik niet nodig heb. Te erg voor woorden maar dit is echt een uitdaging voor me, want oh oh, wat shop ik graag! Maar...tot nu toe gaat het me best goed af moet ik zeggen. Jéééh! Deze leuke laarsjes vormden een uitzondering op de regel, want gezien alle regenval en het feit dat de laarzen van zowel Vera als Thomas beiden twee maten te klein bleken te zijn, waren ze écht hard nodig. Leuk zijn ze hè? Ik vond ze bij Bristol en ze vielen heel erg in de smaak bij meneer en mevrouw.

Kennen jullie het Lekker in je Vel Spel al? Een schot in de roos voor alle (pleeg)kinderen die weleens worstelen met hun emoties! Ik speelde het deze week met Vera. Je kunt met behulp van de kaartjes verschillende opdrachten uitvoeren die allemaal zijn gericht op het beter leren begrijpen van emoties. Vera en ik kozen ervoor twee stapels te maken: één met fijne gevoelens en één met moeilijke gevoelens. Om de beurt kozen we een kaartje uit en gaven we ons eigen voorbeeld bij de emotie die erop stond. Opvallend was dat Vera vrijwel alleen kaartjes van de stapel met moeilijke gevoelens koos. Woedend, bang, jaloers; ze kwamen stuk voor stuk voorbij en ze kon heel goed haar eigen gedrag hierbij benoemen. Samen bedachten we per emotie wat zou helpen om zich weer wat fijner te gaan voelen. Vera vond het een leuk spel, vooral omdat het maakte dat we zo goed met elkaar konden praten! Haar laatste kaartje was er wél één van de positieve stapel: veilig. "Ik voel me veilig hier thuis, bij jou, bij papa, bij Thomas, bij Kenya en bij mijn cavia's". Slik. Een mooier moment had dit spel mij niet kunnen geven, zeker in een week als deze.

En toen... was het feest! Omdat Thomas in de zomervakantie jarig was geweest, had hij zijn kinderfeestje nog tegoed. Vorig jaar lukte het voor het eerst een paar schoolgenootjes uit te nodigen om samen een leuke middag te beleven. Iets wat in Thomas' geval nog niet zo gemakkelijk is, aangezien veel kinderen op zijn school met busjes heen en weer reizen en niet gewend zijn bij een ander thuis te spelen.
Eigenlijk zouden we dit weekend naar de camping gaan om onze nieuwe tweedehands tent uit te proberen en daar Thomas' feestje te vieren met drie vriendjes, maar het weer gooide roet in het eten. Dus sloegen we thuis de pinata aan gort (dat wilde Thomas al zo lang, gewéldig vond hij het!) en zochten we een leuke binnenspeeltuin op. Iedereen genoot met volle teugen en Thomas had een topmiddag.

Om de week gezellig af te sluiten gingen we heerlijk uiteten met zijn viertjes. Nog meer genieten! In het restaurant mochten de kinderen koekjes bakken. Thomas bewaarde ze allemaal voor zijn allerliefste juf, en van Vera kreeg ik dit hartvormige exemplaar. Zó lief! Terwijl ik ervan smulde bij een lekker kopje koffie besefte ik weer eens hoezeer ik bof dat ik mag zorgen voor deze twee prachtige kinderen!