Week in beeld #10: trakteren, trouwdag en...een heel hardnekkig paardrijvirus...

 

Oh jee! Er heerst een hardnekkig paardrijvirus in ons huis! Zoals sommigen van jullie vast weten rijdt Vera al een hele poos paard, maar deze week was ook ik aan de beurt om zo'n edel dier te mogen bestijgen. Spannend! En...vanaf aanstaande maandag is Thomas aan zet. Hij gaat rijden op dezelfde manege als Vera, maar dan in een groepje speciaal voor kinderen met een verstandelijke beperking. Hij heeft er zoveel zin in! Een tijdje terug togen we dus samen naar de Decathlon om laarzen en een cap uit te zoeken. Omdat Thomas' hoofd (te) klein is en het mijne (mega) groot, kwamen we thuis met een ieniemiencap (de kleinste die er was, die daarnaast nóg kleiner af te stellen is) en een reuzecap (juist: het grootste exemplaar uit de winkel...). Zie hier het hilarische verschil! We moesten er zelf gelukkig heel hard om lachen :-).

Maar voordat het tijd was te gaan paardrijden, stond er op zondag een héél ander avontuur op de planning: met zijn viertjes naar de kerk, waar het zoontje van een vriendin zou worden gedoopt. Voor velen is een kerkbezoekje heel gewoon, maar aangezien wij niet kerkelijk zijn en Vera en Thomas niet bepaald rust in hun kont hebben, vonden zowel manlief en ik het een hele uitdaging. Zou het goed gaan of zouden ze de spreekwoordelijke hut afbreken?
Ik kan inmiddels gelukkig mededelen dat de kerk nog geheel intact op zijn vertrouwde plekje staat en dat zowel Vera als Thomas zich keurig hebben gedragen. Wel ging Thomas op geheel eigen wijze ( en best een beetje hard) zeer plechtig meezingen met alle liedjes en verzuchtte Vera wel tien keer dat het 'echt heel erg saai' was. Maar hé: ik was al lang tevreden. En het doopfeest erna was hartstikke gezellig!


Maandag was het weer feest, want Thomas mocht uitdelen op school om te vieren dat hij acht jaar was geworden. Hoera! Dankzij alle potjes babyvoeding die bovengenoemde dopeling verorberd had konden wij een super leuke traktatie knutselen. Ik bespoot de dekseltjes met goudverf en Vera en Thomas beplakten de potjes met prachtige glitter- en parelstickertjes. Mooi geworden hè?



De feeststemming hield niet op deze week: manlief en ik vierden dat we elf jaar geleden getrouwd zijn! Helaas moest ik op dé bewuste datum de hele dag werken en daarna meteen door naar een informatieavond op de school van Vera. Met de kinderen aten we daarom de dag ervoor in de middag al een taartje. In de avond bleken we beiden een kleine verrassing voor elkaar te hebben gemaakt, en keken we heerlijk lui op de bank naar een Harry Potter film. Want ja, ook dat virus waart hier in huis nog steeds rond ;-)...

En oh ja, ik moet deze week ook echt even bekennen dat ik al begin uit te kijken naar de herfst. En naar de winter. En naar kerst. En natuurlijk...Sinterklaas. Ik ben dus zo'n muts die eind augustus al kleinigheidjes begint in te slaan, om straks (over meer dan twee maanden...!) de schoentjes mee te kunnen vullen. Deze vondsten deed ik bij de Action: superleuke leerkaarten voor maar €1,49 en magische kaarten waarop de afbeeldingen gaan bewegen als je er met een gestreept kaartje overheen gaat voor maar €0,59! Goede vondst, vind je ook niet?

Later deze week keek ik op Netflix naar 'Minimalism: A Documentary About the Important Things' (aanrader!). Ik raakte direct geïnspireerd om eens flink op te gaan ruimen, te beginnen met de kamer van Thomas. Uiteraard had ik hem het liefst direct uit bed getrokken om aan de slag te gaan, maar dat vond ik pedagogisch gezien toch niet helemaal verantwoord. De volgende ochtend was ik echter niet meer te houden. Even later stond alles weer netjes op zijn plek en had ik twee grote boodschappentassen met niet meer passende kleding uit zijn kast verwijderd (José, wanneer kun je ze komen halen ;-)?). Wat een heerlijk gevoel zeg! Ik nam me meteen iets voor: ik ga proberen de hele maand september geen spullen te kopen die ik niet echt nodig heb. Voor mij best een uitdaging, want ik heb een (stiekem helemaal niet zo) kleine shopverslaving! Dat wordt wat, uiteraard beloof ik jullie op de hoogte te houden van eventuele ontwenningsverschijnselen en terugvalmomenten!

En toen was het dan eindelijk vrijdag: tijd om toe te geven aan de
paardrijkoorts! Joepie! Natuurlijk was ik best een beetje zenuwachtig, maar dat gold gelukkig voor alle mama's die zich hadden opgegeven voor de beginnerscursus op de manege van hun dochter. En wat was het een gave ervaring zeg! Ik mocht rijden op Yasmin, een grote zwarte merrie. Wauw! We hebben zelfs al in draf gereden. Na afloop praatten we met het hele clubje gezellig na onder het genot van een kopje koffie.

Je snapt: ik kijk nu alweer uit naar volgende week!
Fijn weekend allemaal!!

Reacties

Best gelezen berichten