Instant Family: een must-see voor iedereen met interesse in pleegzorg en/of adoptie!

Afgelopen week had Vera maar liefst twee studiedagen. Ze keek er enorm naar uit: even één op één tijd met mij. Kort geleden had ze al eens gezegd graag met z'n tweetjes naar de bioscoop te willen, naar een echte 'grotemensenfilm' (het liefst Engelstalig met ondertiteling, want nu ze snel genoeg kan lezen is dat helemaal haar ding 😊). En dus ging ik op zoek naar een geschikte film, die we allebei leuk zouden vinden. Ik speurde in de filmagenda van de dichtstbijzijnde bioscoop en vond een film die mij direct aansprak: Instant Family, over een kinderloos stel dat drie kinderen vanuit pleegzorg wil adopteren. Ook Vera was enthousiast toen ze de trailer had bekeken. Allebei zagen we meteen allerlei overeenkomsten met ons eigen gezin!

De film is geschikt voor kinderen vanaf negen jaar, maar het verhaal is wel duidelijk gericht op volwassenen (ik kan me zo voorstellen dat niet heel veel kinderen perse interesse hebben in een film met dit thema...). Vera en ik gingen er op een doordeweekse dag in de ochtend naartoe en zaten helemaal alleen in de zaal. Ik had dus genoeg gelegenheid haar af en toe even kort iets uit te leggen over de verhaallijn. Maar eigenlijk was dat nauwelijks nodig, want Vera kon het erg goed zelf volgen. Toen ze die avond aan manlief over de film vertelde kwam zowat het gehele script voorbij 😂, ze had dus niets gemist!

In de film volgen we het koppel Ellie en Pete, die een gezin willen stichten via adoptie. Ze starten dit proces als pleegouders van drie kinderen die al een heleboel hebben meegemaakt in hun leven, en dat laten zien in hun gedrag. Wat dit betreft is de film niet zoetsappig: er komt écht aan bod hoe heftig kinderen en pubers kunnen reageren in bepaalde situaties. Ook bevat de film aardig wat humor, waar Vera erg van genoot. Wel wordt doet het Amerikaanse systeem van matching en het stereotiepe beeld van de 'slechte' crisispleegouders nogal onrealistisch aan in mijn oer-Hollandse ogen. Ook zijn de personages van de mensen uit de lotgenotengroep waarin Ellie en Pete zitten wat stereotiep neergezet, maar dat vond ik juist wel grappig en vermakelijk.

Ik had Vera gelukkig al voorbereid op eventuele waterlanders van mijn kant, en dat bleek hard nodig. Zonder al teveel te verklappen over het verhaal kan ik zeggen dat een bepaalde scène rondom het thema 'afscheid' voor mij echt ontzettend herkenbaar was. En dus hebben Vera en ik samen eens een flink potje zitten snikken in de bioscoop (en was ik dus wederom erg blij met de compleet lege zaal). Al met al kan ik deze film aanraden aan iedereen die te maken heeft (gehad) met pleegzorg en/of adoptie, of daar interesse in heeft. Gaan zien dus, eventueel samen met je (pleeg)kind, mits hij/zij daaraan toe is. Veel kijkplezier gewenst 😃🎬🎦!