Lotionhandjes
Omdat Vera met behoorlijk wat hechtingsproblematiek kampt,
zijn we onlangs gestart met Theraplay. Theraplay is een therapievorm die zich door
middel van het samen doen van diverse spelletjes richt op het verstevigen van
de band tussen (pleeg)ouder en kind. De eerste sessies zijn Vera en ik aan de
beurt, en daarna zal ze met manlief aan de slag gaan.
Inmiddels zijn we twee keer geweest. Vera vond het reuze spannend,
maar ik natuurlijk ook, want allebei wisten we niet precies wat we konden
verwachten. Vooral de eerste keer leek Vera haar bedenkingen te hebben. Ik zag
haar bedachtzame frons toen de therapeute ons overenthousiast een activiteit
uitlegde en merkte haar gêne toen ik haar armen en gezicht in moest smeren met lekker
ruikende crème. Continu probeerde ze de controle over te nemen door zelf allerlei
spelletjes te bedenken. Iemand anders die bepaalde wat wij moesten gaan doen,
dat vond Vera overduidelijk maar niks.
De volgende sessie durfde ze zich al iets meer open te
stellen. Het hielp dat de therapeute een stuk duidelijker was: pas aan het
einde mocht Vera iets verzinnen. We konden deze keer samen lachen en plezier
maken, en Vera werd steeds enthousiaster. Vooral toen we elkaars handen met een
dikke laag bodylotion hadden bedekt en vervolgens afdrukken op een groot vel
papier mochten maken, genoot ze zichtbaar. Het werd een prachtig kunstwerk:
onze handen heel dicht bij elkaar.
Terwijl ik op de weg terug naar huis zat te bedenken of
slechts vier sessies gevuld met spelletjes doen écht zou kunnen gaan zorgen
voor een verandering in ons contact, hield Vera het vel met de lotionhandjes
erop stevig vast. “Mama, mag ik zo naast jou zitten bij het eten? Dan gaan we
daarna samen een plekje zoeken voor mijn nieuwe schilderij”, klonk het vanaf de
achterbank. Dáár was mijn antwoord, onverwacht snel. Nog nooit was ik zó blij
geweest met een klein beetje toenadering…
Reacties
Een reactie posten