Grapjes maken

Humor is belangrijk binnen ons gezin. Al voordat Vera en Thomas bij ons thuis kwamen wonen, lachten manlief en ik samen heel wat af. Ik houd ervan: het relativeert, kan de lucht klaren na een knallende ruzie en het is gewoon een hele fijne manier om samen dingen te delen.

Het was snel duidelijk dat Thomas ook wel van een geintje houdt. Al op vrij jonge leeftijd, ondanks zijn verstandelijke beperking, begreep hij humor best goed. Hij kon schateren van het lachen als we (op zijn niveau) een grapje met hem uithaalden. Op menig videofilmpje is te zien hoe de tranen over zijn wangen rollen van pure pret. Inmiddels lukt het hem om, hevig gniffelend, ook zelf wat humor toe te passen. Regelmatig komt hij aardig gevat uit de hoek. Hij weet daarnaast soms zelfs grappig te zijn als hij iets gedaan heeft wat eigenlijk een beetje stout was. Bijvoorbeeld toen hij laatst op school zijn brood had weggegooid, wist hij dit met een knipoog aan mij te vertellen: samen met de juf had hij op onnavolgbare wijze getekend wat er was gebeurd, inclusief excuses. Fantastisch!

Voor Vera is humor een veel ingewikkelder onderwerp. Zij neemt namelijk alles wat gezegd wordt letterlijk. Grapjes die nog maar enigszins naar sarcasme ruiken of klassieke “voor-de-gek-houd-geintjes” monden gegarandeerd uit in een gigantische boze bui en een hoop geschreeuw. Manlief en ik hebben dus heel bewust moeten leren om onszelf in te houden. Want een kwaad kind door een simpel grapje is natuurlijk niet de bedoeling, en voor niemand is dit leuk. Vooral voor Vera niet.

Gelukkig lijkt er de laatste tijd wat groei in te zitten: heel langzaamaan begint Vera te herkennen wanneer iets “echt” is en wanneer er misschien sprake zou kunnen zijn van een gevalletje humor. Vooral bij grapjes die geenszins op haarzelf betrokken kunnen worden lukt dit tegenwoordig redelijk. Ze kan er steeds meer plezier aan beleven en dat is ontzettend leuk om te zien. Af en toe lukt het haar zelfs om, geheel gepland en bedoeld, plotsklaps hartstikke grappig uit de hoek te komen.

Omdat we dit allemaal extra bijzonder vinden, lachen we op deze momenten misschien nog wel harder dan normaal gesproken. En Vera? Die straalt, en schatert het áller hardst mee. Ik geniet: mijn trots weerspiegelt in de pretlichtjes in haar ogen.