Bedankje

Beste oma M. en opa W.,

Toen Thomas acht maanden oud was, kwam hij bij jullie thuis te wonen. Voor het eerst in een warm nest, na veel te veel omzwervingen. Hij kon niets anders dan liggen op zijn rug en had vreselijk veel last van eczeem over zijn hele lichaam. Een lach had hij nog nooit aan iemand laten zien of horen en hij schrok dan ook ontzettend van het geluid van zijn eigen stemmetje.

Dankzij jullie liefdevolle verzorging ging Thomas steeds een klein stapje vooruit. Op zijn eigen tempo leerde hij telkens weer iets nieuws, en zijn eczeem verdween na verloop van tijd. Ook lachen deed hij volop: van een bange baby veranderde hij langzaamaan in een vrolijke dreumes. Hij bloeide op door alle aandacht die hij kreeg. Van jullie, maar ook van jullie dochters, schoonzoons en de kleinkinderen.

Na een poos was het duidelijk dat opgroeien bij zijn papa en mama er niet in zat voor Thomas. Daarom werd er gezocht naar, zoals men dat in Pleegzorgland noemt, een perspectief biedend gezin. Een plek waar kleine Thomas groot zou mogen groeien. Manlief en ik werden uit de zogeheten ‘kaartenbak’ gevist: er was een match.

Ik weet nog goed dat we voor het eerst bij jullie op bezoek kwamen, om kennis te maken met Thomas. Wat waren we nerveus en wat hadden we ons goed voorbereid. We zouden onszelf vooral niet opdringen, een afwachtende houding aannemen, en dan heel voorzichtig kijken hoe Thomas op ons zou reageren. Natuurlijk liep het compleet anders. “Doe maar lekker gek met hem, dat vindt hij prachtig”, zeiden jullie. Ik zie het nog voor me. Binnen een mum van tijd was Thomas met ons aan het stoeien en kiekeboe aan het spelen. Hij straalde, en wij natuurlijk ook.

Door middel van deze brief wil ik jullie bedanken. Dat jullie destijds zo goed voor ons mannetje hebben gezorgd. Dat hij door jullie weer een beetje heeft leren vertrouwen in de mensen om hem heen. Dat hij er mocht zijn zoals hij is. Dat jullie hem konden loslaten, en erop vertrouwden dat het goed zou komen met hem binnen ons gezin. Dat er nog steeds een foto van hem aan jullie muur hangt, tussen de twintig (!) andere kinderen die jullie hebben opgevangen in de loop der jaren. Dat wij welkom werden geheten binnen jullie familie, en vooral: dat we tot op de dag van vandaag nog steeds welkom zijn.

Voor ons, maar in het bijzonder voor Thomas, is dit van onschatbare waarde. Jullie vormen de schakel tussen zijn verleden en zijn heden. En omdat ik dit zo ongelofelijk bijzonder vind, zeg ik het nog één keer: heel erg bedankt! Voor alles van toen, en alles van nu.

Reacties

Best gelezen berichten