Een lepeltje geschiedenis

Vera is zeer geïnteresseerd in haar eigen geschiedenis. Keer op keer vertellen we haar verhaal. Hoe ze bij ons kwam als baby’tje. Wat we meemaakten in het jaar dat ze bij ons was. Hoe ze daarna bij haar ouders kwam te wonen, en hoe ze plots weer terugkwam, na anderhalf jaar daar. Ik heb het voor haar op papier gezet, in korte zinnetjes, met plaatjes erbij.

Het favoriete onderdeel van haar geschiedenis is voor Vera haar babytijd. Ze vindt het prachtig om samen de grote doos vol kleine kleertjes te bekijken en bladert maar wat graag door haar fotoalbums uit die tijd. Ze noemt één voor één de namen van de mensen die ze op de vrolijke kiekjes voorbij ziet komen.

In Vera’s verhaal is een belangrijke rol weggelegd voor opa-opa, de grootvader van manlief. Hij hield haar vast toen ze nog maar twee maanden oud was, en overleed toen ze net kon lopen. Kort na zijn uitvaart moesten we ook van Vera afscheid nemen. Het was een heftige periode. Een foto van hen samen hangt nog altijd aan onze muur en Vera praat regelmatig over hem. Een warme herinnering aan haar tijd als klein hummeltje.

Ook mijn eigen opa en oma hebben Vera als baby gekend. Ook zij zijn inmiddels beiden overleden. Ik weet nog goed dat mijn opa, die bijna nooit over gevoelens sprak, me zei dat ik haar wel ontzettend moest missen, toen ze net uit ons huis was vertrokken. We zaten aan de keukentafel bij mijn ouders thuis, dronken koffie en praatten over mijn verlies. Een bijzonder moment.

Vera vraagt af en toe naar hen, maar heeft het niet zo vaak over mijn opa en oma als over opa-opa. Misschien omdat ze zichzelf niet samen met hen op een foto in onze woonkamer terugziet. Ik weet het niet, en het maakt eigenlijk ook niets uit. Ze zijn allemaal onderdeel van Vera’s geschiedenis, en dat is speciaal genoeg.

Wat Vera wél doet, is haar allerliefste lepeltje gebruiken. Het maakt niet uit wat ze eet: een toetje, cornflakes of muesli, altijd pakt ze weer het “oude-luxe-lepeltje” erbij, zoals ze het verroeste ding liefkozend noemt. Ook hiermee maakt ze het verleden onderdeel van haar heden. Het lepeltje is namelijk van mijn oma geweest. En hoe mooi is het dat juist met dít stokoude lepeltje, alles voor Vera net een beetje beter smaakt.