ADHD
“Ik ben een doodgewone jongen, met heel veel huid en haar. Ik ben niet
gek ik ben niet dom, ik ben alleen te druk, ik weet zelf niet eens waarom.”
Luid zingend loopt Vera al enkele weken door het huis. Telkens opnieuw vraagt
ze ons op YouTube het liedje “ADHD” van Kinderen voor Kinderen af te spelen en
trakteert ze ons op haar eigen weergaloze versie van dit pakkende deuntje.
Sinds gisteren klinkt de tekst voor mij ineens anders. Het komt binnen.
Waar ik eerder gedachteloos mijn eigen dingen bleef doen terwijl het liedje
speelde, luister ik nu voor het eerst bewust mee en hoor ik de woorden die
gezongen worden echt.
Niet gek, want sinds gisteren weten we dat Vera, naast een reactieve
hechtingsstoornis en een knap ingewikkeld intelligentieprofiel, ook nog eens de
diagnose ADHD heeft. Natuurlijk kwam dit niet als een complete verrassing en
herkenden we direct heel veel van haar gedrag hierin, maar toch, symptomen
herkennen is iets heel anders dan een extra stoornis gediagnosticeerd krijgen,
bovenop alles wat we al wisten. Het is veel en het is heftig. Ingewikkeld,
complex. Dat wisten we al, maar nu is het ‘echt’ zo. Even slikken.
Meteen vroeg ik me ook af, waarom Vera er zelf telkens voor kiest juist
naar dit liedje te luisteren. Zou ze dingen uit de tekst herkennen bij zichzelf?
Voorzichtig doe ik navraag, tijdens het avondeten. “Wat is dat eigenlijk, mama,
ADHD”? Ik leg in het kort wat uit. “Hé, dat heb ik ook!”zegt Vera verrast. “Ik
ben ook zo druk en snel afgeleid. Ik vind het moeilijk om op te letten in de
klas en om stil te zijn en stil te zitten. Heb ik ook ADHD, mama?”
Oeps, die vraag had ik niet verwacht, nog niet zo snel. Even weet ik
niet wat ik moet doen. Is het wel slim haar al van alles te vertellen?
Eigenlijk wil ik daar eerst zelf rustig over kunnen nadenken en nagaan wat
hierin geadviseerd wordt door professionals. “Wat denk je zelf?” Misschien laf,
maar ik kaats de bal toch nog maar even terug. “Ik denk het wel, mama, dat ik
ADHD heb. Gaan we nu een toetje eten? En dan in bad? Mag ik een ijsje? Oh nee,
het is geen weekend. Maar het is wel vakantie, toch mama? Wat gaan we morgen
doen?”
Vrolijk zet ze haar stortvloed aan woorden voort en babbelt ze weer
verder. Net als in het liedje.“Ik denk aan duizend dingen, mijn gedachten
slaan op hol, ik kan niet rustig blijven want mijn hoofd zit veel te vol.”
Opgelucht haal ik adem. Ik ben gered door de razende gedachten in haar
hoofd. Voor nu. Bof ik even.
https://www.youtube.com/watch?v=_K-m-jLjmtQ
Reacties
Een reactie posten