Autorit


Alleen in de auto, onderweg naar het volgende,
kan ik de druk van de dag van me afschudden,  de dingen laten waar ze horen te zijn.
Zakken mijn schouders vaak vanzelf 10 centimeter naar beneden, ontspan ik.
Ik luister naar muziek op de radio, zing hard en vals mee.
Maar laat ook mijn tranen lopen,
als dat even moet, of gewoon even kan.
Mijn auto brengt me zo, waar ik met anderen vaak niet komen kan.
Laat me kwetsbaar zijn, laat me toe te denken wat ik anders niet durf aan te raken.
Laat me piekeren over zorgen in de toekomst, vechten met de spoken in mijn hoofd.
Maar ook plannen smeden om dingen anders, beter en nieuwer te maken.
Kleine dingen, grote dingen, onzinnige dingen, dingen van jou, van mij, van hen.
Laat me proberen los te laten,  wat ik toch niet beïnvloeden kan.
Mijn hoofd weer leeg.

Uiteindelijk komt mijn auto altijd weer terug, hoe ver hij ook gereden heeft,
of hoe lang de weg ook was.
Daar waar ik hoor, daar waar ik ben, daar waar ik er voor hen kan zijn.

Reacties

Best gelezen berichten