Brief aan zorgverzekeraars

Beste zorgverzekeraars van Nederland,

Bij deze zou ik u graag willen uitnodigen voor een klein gedachtenexperiment. Wees niet bang, het duurt niet lang. Ik wil uiteraard niet teveel van uw kostbare tijd in beslag nemen. Ik begrijp namelijk best dat u heel druk bent, u moet er immers voor zorgen dat al uw klanten de zorg die zij hard nodig hebben, tijdig vergoed krijgen. Dat is een belangrijke taak, die absoluut uw onverdeelde aandacht verdient.

Soms bent u hiermee zelfs zo druk, dat u een aanvraag voor hulpmiddelen, of in het geval van mijn zoon, incontinentiemateriaal, pas na een jaar eens goed kunt gaan bekijken. Precies 1460 luiers verder komt u er dan ineens achter dat deze klant wel erg kostbaar is. Reden genoeg om groot alarm te slaan en de ouders die verontrust opbellen na een brief hierover botweg te vertellen dat de aanvraag voor incontinentiemateriaal “inderdaad is afgewezen”. U vindt het inderdaad ook “vreemd” dat betreffende zoon al 1460 ogenschijnlijk vergoede luiers vol heeft gepoept, zonder bericht hierover van uw organisatie te ontvangen. “Maar”, weet u wel uit te leggen, “dat ligt aan de leverancier”. Verder verklaart u stellig en zonder blikken of blozen (hoewel dit lastig te beoordelen is via de telefoon, maar zo klonk het) dat “het hebben van een verstandelijke beperking geen reden is voor vergoeding van incontinentiemateriaal”.  Dit ondanks de door u zo zorgvuldig samengestelde “cliëntprofielen”, waarin toch echt onder andere een verstandelijke beperking genoemd wordt als een reden voor vergoeding. Ook heeft een verstandelijke beperking volgens u “altijd een aanwijsbare oorzaak, die tevens vermeld dient te worden in de aanvraag”. Dit vindt de verontruste moeder aan de andere kant van de lijn erg bijzonder. Haar nadere uitleg wuift u echter luchtig weg door uw eigen zinnen nogmaals te herhalen.

Om terug te komen op het gedachtenexperiment waarvoor ik u uitnodigde: ik zou u willen vragen om heel eventjes, tien seconden maar, uw ogen dicht te doen. Stelt u zichzelf eens voor dat u op een prachtige plek bent, waar alles goed is. Geen oorlog, geen ruzie, geen onenigheid. Probeert u zich eens voor te stellen dat de mensen op deze plek handelen vanuit hun beste geweten. Bedenkt u zich eens, dat dit ook voor uw klanten zou kunnen gelden. Dat zij er dus niet op uit zijn om uw organisatie op te lichten, af te persen, uit te kleden. Maar dat zij u gewoonweg vragen om mee te denken in de zorg die zij hard nodig hebben. Dat voelt prettig, toch? Heel rustgevend ook, lijkt me. Het zou u zoveel tijd schelen, als u er vanuit kon gaan dat uw klanten u domweg vragen waar zij recht op hebben. U hoeft dan namelijk niet meer als een volleerde politiehond op zoek naar de duurste cliënten, uitgebreid snuffelend aan alle zorgvragen die zij bij u indienen. Wat heerlijk zou dat zijn, denkt u niet? En u weet natuurlijk als geen ander, meer tijd is meer geld. Dat moet ook een prettige bijkomstigheid zijn, is het niet?

Ik durf te beweren, beste zorgverzekeraars van Nederland, dat dit gedachtenexperiment leidend kan zijn in 99% van uw klantenbestand. Als ik spreek voor ouders van zorgintensieve kinderen, kan ik u het volgende verzekeren: wij hebben geen tijd om uw organisatie op te lichten, af te persen en uit te kleden. Wij zijn namelijk heel erg druk. Met de continue zorg die onze kinderen van ons vragen. En met het doen van aanvragen voor materialen en diensten die nodig zijn om deze zorg te kunnen leveren.

Als ik voor mezelf spreek: de dag dat mijn zoon geen luiers meer nodig heeft, vier ik feest. Ik vind het namelijk helemaal niet leuk om hem gemiddeld zes keer per dag te moeten verschonen. Ik haat het dat mijn vingers continu naar poep ruiken, omdat zijn ontlasting inmiddels stinkt als die van een volwassen kerel. Het doet mij verdriet dat andere kinderen mijn zoon uitschelden voor “baby”, als ze die grote witte flappen boven zijn broekrand uit zien komen. Ik doe dus alles wat binnen mijn macht en mijn zoons mogelijkheden ligt, om te zorgen dat mijn zoon zindelijk zal worden. Misschien lukt dat wel, en misschien ook wel niet. Zoals gezegd, als het lukt, ontkurk ik de champagne. En bij deze beloof ik, daarna bel ik u direct op. Zodat één van uw dure klanten weer een stukje goedkoper zal zijn.

Tenminste, als u mij belooft dat u gaat doen waar u voor staat: “gaan voor goede en betaalbare zorg, samen met uw klanten en de zorgaanbieders”, én als u daarbij wat extra investeert in de opleiding van uw medewerkers. Zodat zij uw klanten van kloppende informatie kunnen voorzien. Afgesproken?