Een restje vakantiegevoel

Er zijn van die dagen dat alles vanzelf lijkt te gaan. Nou ja, alles... Natuurlijk luistert er her en der een keer één van de kinderen niet, of wordt de ander eventjes een beetje driftig. Maar dat hoort erbij, en staat het geluksgevoel geen moment echt in de weg. Zo'n dag was het gisteren. Een dag met een gouden randje. Lees je mee met mijn fotoverslag?

Iedere zomervakantie reis ik met Vera en Thomas per trein voor een weekendje naar mijn ouders. Een traditie waar ze beiden telkens weer reikhalzend naar uitkijken. De treinreis an sich is natuurlijk al een heel avontuur, maar het doel is nóg leuker: bij opa en oma (die achteraf wonen en véél ruimte hebben) slapen we namelijk met zijn drietjes een nachtje in de caravan! Simpeler kan het niet. Toch is deze traditie één van de hoogtepunten van het jaar.

Met allemaal ons eigen tasje op de rug en de hond aan de lijn vertrokken we gisterenochtend richting het zuiden des lands. Uiteraard presteerden we het om het eerste gedeelte van de reis in de stiltecoupé te belanden. Een kleine uitdaging met twee van die wervelwinden, maar ze hielden het een half uur keurig vol. Toen moest Thomas plassen. Ook weer een hele ervaring, want bij het doortrekken kon hij de rails onder ons door zien razen. Spannend!

Het tweede deel van onze reis vermaakten meneer en mevrouw zich met papier en wat potloodjes. Vera tekende een trein en Thomas fabriceerde iets wat volgens hem "de communist" moest voorstellen (waarmee hij op zeer inventieve en komische wijze de termen 'conducteur' en 'machinist' in één woord wist samen te vatten).

Daarna bladerde Vera in een boekje, terwijl Thomas eindeloos naar buiten keek. Daar was natuurlijk genoeg te zien. Van snelweg tot polderlandschap, er trok van alles aan ons gezichtsveld voorbij.

De hond loerde vanaf mijn schoot ook met Thomas mee!

Voor we het wisten zat de treinreis er alweer op, en hadden we onze bestemming bereikt. De hele middag vermaakten Vera en Thomas zich met spelen in en rondom de caravan op het terrein van mijn ouders. Alsof we op een echte camping waren (een soort privécamping dan, want andere gasten ontbraken natuurlijk)!

Bij een verblijf op de camping hoort uiteraard ook lekker lang opblijven, en het feest was helemaal compleet toen opa de vuurkorf erbij pakte. Lekker warm zaten we eromheen, genietend van een prachtig uitzicht op de ondergaande zon.

Harstikke laat maar op en top tevreden vielen Vera en Thomas uiteindelijk uitgeput in slaap. En hoewel de nacht natuurlijk veel te kort was, stonden we vanochtend alle drie met een grote glimlach naast ons bed. Want wat is het toch leuk om samen zó ontzettend te kunnen genieten van zo'n overheerlijk restje vakantiegevoel!