De meest gestelde vragen aan pleegouders

Newsflash: pleegouderschap gaat niet gepaard met de acute aanschaf van een knalrode cape waarmee je ineens torenhoog kunt vliegen of met het dagelijks drinken van een magisch drankje waardoor je plotsklaps over megakrachten beschikt. Pleegouders zijn geen superhelden en ik, pleegmoeder, ben zeker ook geen heilige. Pleegzorg draait om de dagelijkse zorg voor kinderen die in de penarie zitten. Kinderen die een plek nodig hebben waar ze veilig kunnen zijn en gekoesterd mogen worden. Daar hoef je geen in alles uitblinkende godheid voor te zijn. Toch wordt het me minstens eens per week gezegd: "ik vind het zó knap wat jij doet, dat zou ik echt niet kunnen hoor". Ondanks het feit dat ik al ruim acht jaar pleegmama ben, weet ik nog steeds niet goed hoe ik hierop moet reageren. Natuurlijk komt er gemiddeld genomen net iets meer bij pleegzorg kijken dan bij de opvoeding van een kind wat je zelf ter wereld brengt en is het fijn om af en toe een complimentje te krijgen. Maar om nu te doen alsof ik een soort moeder Teresa of Dalai Lama ben, dat gaat me echt te ver.

Mijn ervaring is dat heel veel mensen het begrip pleegzorg eigenlijk niet of nauwelijks kennen. Want nog vaker dan dat ik de hemel in geprezen word, krijg ik talloze vragen op me afgevuurd. Allemaal vinden we pleegzorg héél belangrijk en ontzettend bewonderingswaardig, maar wat het nu precies inhoudt; geen flauw idee! Onderstaand noem ik daarom de vragen die mij het aller vaakst gesteld worden (mét antwoorden uiteraard!):

1. Pleegzorg is toch altijd tijdelijk?
Nee, dat hoeft niet. Er zijn verschillende vormen  van pleegzorg. Langdurig, kortdurend, crisisplaatsingen, weekendpleegzorg. Je kunt het zo gek niet bedenken of het bestaat. En ja, het streven is altijd dat kinderen zo snel mogelijk weer bij hun ouders gaan wonen. Maar in behoorlijk wat gevallen zijn de problemen of beperkingen van ouders blijvend, waardoor er dan een permanente pleegzorgplaatsing volgt.


2. Maar is dat dan hetzelfde als adoptie?
Nee, pleegzorg is geen adoptie. De kinderen zijn wettelijk gezien niet 'van jou' als pleegouder. Wel is het in sommige gevallen mogelijk om op een gegeven moment pleegoudervoogd te worden van een kind. Het is, voor zover het kan, de bedoeling dat er contact blijft met biologische ouders en/of familieleden, meestal in de vorm van een vaste bezoekregeling. Je hebt als pleegouder dus niet alleen met het kind zelf te maken, maar krijgt er vaak een halve familie bij cadeau. En ja, dat is soms best hard werken.


3. Krijg je begeleiding als pleegouder?
Ja, er is begeleiding. De frequentie en vorm lopen nogal uiteen, maar in principe is er voor de pleegouders meestal een pleegzorgwerker en voor het kind zelf (en ouders) een (gezins-)voogd. Ook die mensen krijg je er dus bij, overigens zonder strikje eromheen. Vaak is dat een fijne aanvulling, maar soms kost ook dit veel tijd en energie.


4. Pleegkinderen zijn toch altijd ernstig beschadigd?
Altijd? Nee, vast niet. Wel vaak, denk ik eerlijk gezegd. Dat houdt in dat er voor veel pleegkinderen meer begeleiding, structuur en eventueel aanvullende hulpverlening nodig is dan voor een gemiddeld kind van hun leeftijd. En ja, ook dat kan best wel wat van die eerder genoemde tijd en energie gaan kosten.


Nog meer vragen? Laat het me weten, ik hoor het natuurlijk graag!
Interesse in pleegouderschap? Kijk eens op super gewone mensen gezocht
!

Reacties

Best gelezen berichten