Week in beeld #20: verhuistwijfels, diverse doktersbezoekjes en een hele hoop gezelligheid

Wat een prachtig plaatje hè?! Ik kan er helemaal bij wegdromen. Zo ongeveer eens per jaar worden manlief en ik getroffen door een hardnekkig Funda-virus, oftewel: bevangen door het idee te gaan verhuizen. Al een hele poos hebben we het niet meer 100% naar ons zin in de buurt waar we wonen. Ook ons huis zou, nu de kinderen ouder worden, wel wat groter mogen zijn. Stiekem fantaseren we over een ruime woning in een landelijke omgeving. Wat zou dat heerlijk zijn! Maar...direct spelen in mijn hoofd dan weer twijfels op; is dit niet een te grote verandering voor Vera en Thomas? Hoe zou het gaan als zij naar een andere school zouden moeten? Is verhuizen niet gewoon veel te veel gedoe? Je hoort het al; we zijn er nog lang niet uit. Toch zegt het naar mijn idee wel iets dat dit idee telkens weer omhoog borrelt. Heb jij verhuiservaring met (pleeg)kinderen?

Wat was het vorige week zondag een heerlijke dag zeg! We gingen er lekker met zijn viertjes op uit (of eigenlijk met z'n vijfjes, want ook de hond mocht mee ❤). Terwijl Vera en Thomas zich op hun stepjes uitleefden op een echte skatebaan (ze voelden zich helemaal stoer!) streken manlief, hondlief en ik neer op een terrasje. Wel met jas aan uiteraard, maar in het herfstzonnetje was het echt nog goed te doen. Op en top genieten dus.


Later in de week was het tijd voor de jaarlijkse klassenfoto op de school van Vera. Ze was er maar druk mee: de juiste outfit uitzoeken, haar haren in een hoge staart, een lekker geurtje op (totaal niet zichtbaar op de foto natuurlijk, maar dat was bijzaak 😉). Ze wordt al een hele tuttebel, hoewel ze zichzelf liever betiteld als 'stoere meid'. Ik ben nu al benieuwd naar het eindresultaat!










Ook was het nogal een medisch weekje. Met Thomas moest ik naar de kinderarts voor zijn jaarlijkse check up. In het kinderziekenhuis wordt vanwege het syndroom dat hij heeft ieder jaar zijn groei en ontwikkeling gemonitord. Hij vindt het fantastisch en super interessant! Dit keer viel hij dubbel in de prijzen, want er liep een coassistent met de kinderarts mee, en dus werd Thomas twee keer onderzocht. Daarna bracht ik hem gauw naar school, waar hij enthousiast aan de conciërge vertelde over de 'onderzoeking', en het feit dat 'de begroeiing' helemaal in orde was 😂.
Met Vera ging ik dezelfde dag naar de huisarts, voor controle van haar lengte, gewicht en broeddruk, omdat zij ADHD medicatie gebruikt. Daarna was ik wel weer even uitgedokterd hoor, hahaha!




Op donderdagmiddag kwam Vera's mama op bezoek. Vera had helemaal zelf een spel bedacht wat ze samen konden spelen: op kleine briefjes moest ik allerlei dingen schrijven die zij konden tekenen, maar dan geblinddoekt! Vervolgens moest de ander raden wat de tekening voorstelde. Je begrijpt het al: het werd een gezellige middag want die twee hadden heel veel lol samen!

Op vrijdagavond namen manlief en ik weer eens bewust tijd voor elkaar. Niet dat we dat nooit doen hoor, maar soms moeten we dat echt even inplannen binnen alle drukte van het gezin. Niets ingewikkelds, maar een fijn avondje Netflixen (Stranger Things al gezien? Kijken!!) samen op de bank vonden wij allebei heerlijk! Een goed begin van het weekend.










Op zaterdagmiddag besloten we met zijn vieren een tochtje te maken langs plekken waar we misschien ooit wel zouden willen en kunnen wonen. Roadtrip 🚘! Het werd een super leuke middag. Hier zie je Vera stiekem over een schutting gluren, om te checken hoe de tuin eruit zag. Even later kletsten Thomas en Vera ons bij datzelfde huis zelfs naar binnen, want we kwamen de eigenaar tegen. Een spontane rondleiding was het gevolg, zó grappig! Al met al hebben we een goed beeld gekregen van plaatsen waar we wel en waar we niet zouden willen wonen. Het was een gezellige ontdekkingstocht! Wordt vervolgd? Wie weet...








Reacties

  1. Hier verhuiservaring met pleegkinderen. Zoals alle life-changing-events, veroorzaakte de verhuizing grote beroering bij jong en oud. We wonen nu fijner, want op het platteland i.p.v. midden in de grote stad, met bijbehorende vriendelijkheid en ruimte buiten (het huis is even groot/klein). Maar we hebben de kinderen ook ontworteld, ze waren een aantal maanden van slag. Langer dan wij dat waren ;-). Dus je hebt ook energie nodig om dat (bovenop je eigen ongemak) op te kunnen vangen.

    En de belangrijkste vraagt blijft: is het het gedoe waard geweest. In ons geval wel, denk ik. De kinderen zijn hier gelukkiger: vriendelijke omgeving, een prettiger school, familie (van ons gezin) dichter bij. Het huis of de plek was voor hen helemaal niet belangrijk; als wij er maar gingen wonen en er een eigen kamertje was ;-).

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Blauwe Jas,

      Bedankt voor je reactie en het delen van je ervaringen. Ik calculeer inderdaad ook al in dat de kids een lange tijd van slag zullen/kunnen zijn. Maar ik denk dat het uiteindelijk voor zowel hen als ons een hele goede stap kan zijn. Wat fijn dat het bij jullie uiteindelijk goed heeft uitgepakt!

      Groetjes, Krissie

      Verwijderen

Een reactie posten

Best gelezen berichten