Zelf doen

Een hele lange tijd taalde Thomas er niet naar om dingen zelf te doen. Hij vond alles lastig, ingewikkeld en vooral ‘gedoe’. Natuurlijk was het zo dat hij inderdaad bepaalde handelingen nog niet helemaal in zijn eentje voor elkaar kreeg, en dus hulp nodig had. Maar, moet ik eerlijk bekennen, er was op sommige momenten toch ook wel sprake van enige gemakzucht, of misschien zelfs wel een tikkie luiheid. Daarnaast was hij er heilig van overtuigd heel veel zaken gewoonweg niet te kunnen, waardoor hij het niet eens aandurfde het te proberen. Meneer leek het allemaal wel prima te vinden zo, en hem motiveren om in actie te komen was een ware uitputtingsslag.

Inmiddels is er een heleboel veranderd. Zelf doen is geen issue meer, maar een vanzelfsprekendheid geworden voor de eerst zo onzekere Thomas. Dat we (vlak voor zijn zevende verjaardag) eindelijk de luiers vaarwel konden zeggen heeft een enorme boost aan zijn zelfvertrouwen gegeven. Hij vindt zichzelf groot, sterk, stoer… en dus: zelfstandig. Vol bewondering aanschouw ik deze ommekeer. Met grote klodders boter besmeert Thomas zijn eigen boterham. Luid klotsend schenkt hij zijn eigen drinken in. En glimmend van trots komt hij in de ochtend volledig aangekleed zijn slaapkamer uit.

Oké, we moeten nog wat gaan finetunen. Want het klopt: ons boterkuipje ziet er tegenwoordig uit als een waar slagveld en is twee keer zo snel leeg als anders. En ja, er moet tegenwoordig standaard een doekje op de eettafel klaarliggen voor alle melk en sap die naast Thomas’ beker terechtkomt in plaats van erin. Tenslotte zie je het goed: dat knappe jongetje op die fiets draagt inderdaad zijn T-shirt hartstikke achterstevoren (en vaak ook zijn broek overigens). Maar dat is allemaal bijzaak, en komt vast vanzelf goed. Want nu de eerste stap naar 'zelf doen' is gezet, zullen er vast nog vele stappen richting meer zelfstandigheid gaan volgen!
 
 
 

Reacties

Best gelezen berichten