Schoenen met lichtjes

Vandaag ging ik winkelen met Vera. Op jacht naar nieuwe schoenen. Dat was hard nodig. Tevergeefs probeerde ik namelijk al diverse malen haar voeten in haar oude sneakers te wurmen, maar zonder resultaat: ze waren écht veel te klein geworden.

Al vooraf was Vera vastbesloten: ze wilde schoenen met lichtjes in de neus, die aan gaan tijdens het lopen. Al maandenlang staart ze bewonderend naar de voeten van een klasgenootje die de gelukkige bezitster is van zo’n wanstaltig paar glitter-glim-glinster-gevallen.

Verkleed als Roodkapje (ach, het is vakantie en we hebben eerder deze week de Efteling bezocht, dus moest kunnen, vond ik) huppelde ze aan mijn hand de schoenenwinkel in. Al gauw had ze de gruwelijke glittergevallen in het vizier. Ik deed nog een paar halfslachtige pogingen om haar af te leiden met hippe gympen in kekke pasteltinten, maar het mocht niet baten. Binnen no time had mevrouw geheel zelfstandig de hulp van een verkoopster ingeschakeld en gevraagd naar de juiste maat (“eerst een drie en dan een nul”). Haar voeten werden op haar verzoek nog even goed opgemeten en bleken zelfs nog een maat groter dan gedacht.

Ik moest er stiekem wel om lachen. Vera weet nu eenmaal wat ze wilt en ze gaat ervoor, ook bij het kopen van nieuwe schoenen. Uiteraard stuurde ik her en der wat bij en zorgde ik ervoor dat ze niet het aller lelijkste paar koos, maar een versie met weliswaar wél de felbegeerde lichtjes in de neus, maar verder niet teveel poespas erop.

 

Eigenlijk zijn ze best leuk, de nieuwe schoenen van Vera. Zelfs die lichtjes hebben zijn charme. We zijn er namelijk samen achter gekomen dat ze ook gaan twinkelen bij een fikse driftbui. En daar moesten zowel Vera als ik zo hard om lachen, dat haar boze bui als sneeuw voor de zon verdween.