Onvoorwaardelijke liefde bestaat niet
'Stel hè mam, er komt iemand met een pistool op ons af en jij moet kiezen wie hij doodschiet, jou of mij. Wat zou je dan zeggen?' Vera kijkt me vragend aan. Verderop in het gangpad zie ik een vrouw met blonde krullen naar ons kijken. Haar mond zakt langzaam open en haar wenkbrauwen vormen twee verbaasde boogjes op haar voorhoofd. Zo'n vraag is misschien ook niet iets wat je direct verwacht tussen de glitterpanty's en de Christmas crackers in de plaatselijke HEMA. 'Dat hij op mij moet schieten natuurlijk, wat denk jij dan! Ik laat niemand jou pijn doen. Nooit.' Ik hoef geen seconde na te denken, maar voor Vera is mijn antwoord minder vanzelfsprekend. 'Echt? Weet je het heel zeker, mam?' In Vera’s wereld is het moeilijk te geloven dat er zoiets als onvoorwaardelijke liefde bestaat.
'Deze vind ik mooi mam.' Vera kiest een effen zwarte maillot en legt hem in ons winkelmandje neer. De Christmas crackers gaan ook mee en ik vind eindelijk de juiste maat van die glitterpanty voor mezelf. 'Best fijn trouwens, dat jij jezelf zou laten doodschieten in plaats van mij. Maar ik zal echt wel even moeten huilen hoor, als jij er niet meer bent.' Met de volle mand lopen we richting de kassa. Achter ons hangt de mond van de vrouw met de krullen nog steeds een klein stukje open.
Reacties
Een reactie posten