2021: terugblikken met zadelpijn

'Doet jouw kont ook zo'n pijn?' We zijn nog maar een halfuur onderweg en ik zie mijn man al ongemakkelijk heen en weer schuiven op zijn zadel. Het leek zo leuk: met zijn vieren een flinke fietstocht maken door het Limburgse landschap, op twee gehuurde tandems. Thomas was met het idee gekomen. Op dag één van onze vakantie in het bungalowpark had hij ze al zien staan, in de grote fietsenstalling naast de speelvijver. En nu rijden we hier, ergens tussen Reuver en Roermond. Achter me hoor ik Vera grinniken: 'hahaha, moet je dat gezicht van papa zien!' Thomas lacht hardop met haar mee en dan schieten we alle vier in de lach.

We zijn niet zomaar op dit park beland. 2021 is namelijk ons jubileumjaar: dit jaar zijn we tien jaar samen als gezin. Onze allereerste vakantie vierden we hier, in 2011. In dat jaar was Thomas in ons leven gekomen. Een knulletje van bijna twee voor wie wij de vierde plek waren waar hij kwam te wonen. Hij zocht houvast in elk klein detail. Verschoof ik een fotolijstje op de plank boven de speelhoek dan was het huis te klein en trok ik zijn jasje uit na het buitenspelen dan gilde hij alles bij elkaar. Hij was nog maar een week of acht bij ons toen de telefoon ging: Vera had een plekje nodig. We zeiden direct ja, ze had immers haar eerste levensjaar bij ons doorgebracht en was dus al onlosmakelijk met ons leven verbonden. In twee maanden tijd waren wij twee peuters rijker. Vera liet duidelijk merken dat de periode die ze bij haar ouders had doorgebracht niet vlekkeloos was verlopen. De ene dag verstopte ze zich angstig onder de eettafel en de andere dag smeet ze haar kinderstoel woest door de kamer heen.

Tijdens die eerste vakantie, op dit vakantiepark, groeiden we naar elkaar toe. In de binnenspeeltuin ontdekte Vera dat ze niet bang hoefde te zijn voor mijn man, maar dat het juist leuk was om samen met hem te klimmen en klauteren over al die felgekleurde obstakels. En in het zwembad leerde Thomas dat hij veilig was in mijn armen, terwijl we in het ondiepe gedeelte van het golfslagbad zachtjes heen en weer deinden in het warme water.

Dit jaar blikten we met zijn vieren terug door op vakantie te gaan naar de plek waar we tien jaar geleden een echt gezin vormden. Van onzekere peuters zijn Vera en Thomas uitgegroeid tot gelukkige tieners, en wij groeiden als ouders met hen mee.

'Zullen we even pauze houden? Dan drinken we wat op dat terrasje daar.' Ook ik heb weleens comfortabeler gezeten dan op dit keiharde zadel. Terwijl ik over mijn zere billen wrijf bedenk ik dat opvoeden eigenlijk net als rijden op een huurtandem uit een vakantiepark is: samen komen we vooruit, het gaat sneller dan je denkt en soms doet het een beetje pijn. Maar vooral: we hebben onwijs veel lol én maken hele mooie herinneringen!