Het Lieve Dingen Schrift

“Ik haat je mama, je bent de aller stomste van de hele wereld, ik hoef je nóóit meer te zien!”

De laatste tijd zoekt Vera regelmatig het conflict met mij op; een pittige periode waarin ik veel nare dingen naar mijn hoofd geslingerd krijg. Haar hechtingsstoornis maakt dat ze soms behoorlijk veel moeite heeft met het reguleren van haar emoties. Met name op momenten dat ik moe ben of na een drukke werkdag is het voor mij lastig mijn geduld te bewaren en genuanceerd op haar te reageren. Afgelopen woensdag was zo’n dag. Mijn energielevel had het absolute dieptepunt bereikt en ook Vera zat niet lekker in haar vel. Ze ging tekeer, ik weet niet eens meer precies waarom. En ik moest ook nog eens stofzuigen van mezelf (terwijl ik natuurlijk het liefste op de bank had willen neerploffen). Ik riep vragend terug of ze “nou gewoon eens eventjes HELEMAAL NIETS (!!) kon zeggen”. Hartstikke ineffectief en pedagogisch zéér onverantwoord. Gefrustreerd over mijn eigen frustratie pakte ik de stofzuiger en propte ik diens stekker driftig in het stopcontact.

Terwijl ik met boze halen al het stof, kruimels en de hondenharen op de vloer te lijf ging bedacht ik ineens iets dat ons beiden misschien wel een beetje zou kunnen helpen: een ‘Lieve Dingen Schrift’. Een klein boekje waarin we elke dag allebei iets leuks, liefs of aardigs voor elkaar zouden kunnen noteren. Nadat de stofzuiger weer in de trapkast was opgeborgen liep ik vlug naar boven omdat ik wist dat ik daar nog ergens een leeg schrift moest hebben liggen. Vera, die mij graag en vrijwel altijd op de voet volgt, was direct nieuwsgierig: “wat ga je doen mama?” Eenmaal terug beneden liet ik haar het schriftje zien. “Is dat voor mij”? vroeg Vera met blije twinkeloogjes. Ze keek me verbaasd aan toen ik haar uitlegde dat het voor ons allebei was en dat in dit schrift alleen maar fijne dingen mochten komen te staan.

Omdat ik wist dat Vera van schrijven houdt en dat dit haar vaak helpt om haar gevoelens te verwoorden (ik vind regelmatig héle schattige of héle boze briefjes op mijn nachtkastje) én omdat ik zelf ook gek op schrijven ben leek dit plan me echt bij ons alle twee passen. Ook Vera was meteen enthousiast: “schrijf jij eerst iets voor mij op mama, dan ga ik alvast bedenken wat ik voor jou wil opschrijven!” Natuurlijk lost dit geen boze buien op, die zullen er nog steeds zijn. Maar wat het wel kan doen is tegenwicht bieden, de boel meer in balans brengen. Tegenover de lelijke, nare dingen die Vera nu eenmaal weleens naar me roept komen nu mooie, bijzondere woorden op papier te staan. Meteen na de eerste avond wist ik; dit is heel erg fijn! Want in het Lieve Dingen Schrift las ik deze prachtige woorden van mijn lieve Vera:

“een schrift is een goet idee en ik ben ook dol op jou en ook dat je hil lief bent xxxxxxxxxxxxxxxxxx”.