Week in beeld #14: uitgekomen dromen, ingewikkeld familiebezoek en een verrassend leuk uitje naar de rechtbank

Zoals we wel vaker doen in het weekend, splitste manlief en ik afgelopen zondag op. Resultaat: even één op één aandacht voor zowel Vera als Thomas. Wat genieten ze daar altijd van zeg, en wijzelf natuurlijk ook!

Deze zondag reed Vera een proefje op de manege, waarmee ze weer een nieuwe stempel in haar ruiterpaspoort verdiende. Helemaal trots nam ze de rode strik die ze samen met pony Isabella had verdiend in ontvangst!
Ikzelf mocht die dag met Thomas op stap. Al een hele tijd wilde hij dolgraag een kijkje nemen in het Hilton hotel Schiphol. Waarom? Goede vraag. Via YouTube had hij een filmpje erover gevonden wat hij eindeloos bekeek. Nu kwam eindelijk zijn droom uit en stond hij 'live' dit immense gebouw te bewonderen. Met een zelfgemaakte staart van loomelastiekjes in zijn haar...Gewoon, omdat hij dat mooi vindt. Wat de rest van de wereld denkt zal hem worst wezen. Meer dan eens besefte ik: wat houd ik toch ontzettend veel van dit bijzondere mannetje!
Later deze week was het weer tijd voor een bezoekje van de moeder van Vera. Dit keer was extra speciaal, want ook Vera's opa en oma kwamen mee. We hadden afgesproken bij een leuke speeltuin annex kinderboerderij en ik had voor iedereen drinken en koekjes meegenomen. Opa en oma brachten een tas vol cadeautjes mee, waardoor het echt een feestje werd voor Vera! Ook opa's appels uit eigen tuin ontbraken natuurlijk niet. Mmm! Toen Vera bij de diertjes wilde kijken met mama en oma eiste ze dat ik ook meeging en pakte ze tijdens het lopen mijn hand stevig vast. De laatste tijd geeft Vera steeds beter aan op welke momenten ze even wat extra steun en veiligheid van mij nodig heeft. Hartstikke mooi, maar voor haar moeder uiteraard ook erg ingewikkeld om te zien. Huilend liep zij weg. Een lastige situatie. Gelukkig wist ze zich, heel knap, vrij snel te herpakken en verliep de rest van het bezoek gemoedelijk.

Het hoogtepunt van Vera's week was een bezoekje aan de speelgoedwinkel, waar ze van haar eigen zakgeld Lego kocht. Een ware proef voor mijn niet zo'n grote geduld, want natuurlijk mocht ík helpen het in elkaar te zetten. Wat een priegelwerkje...Maar táádáá: zie hier het fantastische resultaat :-) !
Vrijdag had ik weer een dagje alleen met Thomas. Zijn juffen hadden namelijk studiedag. Samen gingen we naar het Spoorwegmuseum in Utrecht. We hebben een Museumkaart, dat is zó ideaal! Thomas genoot met volle teugen van alles wat hij zag, én van alle onverdeelde aandacht natuurlijk. Heerlijk!

Op zaterdag bezochten we een echte rechtbank, in het kader van de Week van de Rechtspraak. Want hoewel ik zelf eigenlijk even geen rechtbank meer kan zien door al het gedoe en de spanning rondom de zaak over Vera's voogdij, leek het me voor de kinderen dé uitgelezen kans meer te leren over hoe rechtspraak nu eigenlijk werkt. Het werd een super leuke middag. Thomas woonde met manlief een heuse zitting bij, Vera (die zelf al had ingeschat dat dit haar véél te lang zou gaan duren) liet een slang op haar arm schminken en ging aan de slag met een kleurplaat van vrouw Justitia. Ook gingen Vera en Thomas verkleed als rechters samen op de foto, hielpen ze een boef ontsnappen en namen ze een kijkje in een echte politiebus.

En oh ja, weet je nog? Begin deze maand kondigde ik aan te gaan proberen een maand lang niets te kopen wat ik niet echt nodig had. Zou het zijn gelukt denk je?

Trrrrrrrromgerrrrrroffelllll....

Ja! Het is gelukt! Nou ja, op één kussentje voor op de bank na dan. Dat had ik niet echt nodig moet ik bekennen. Ook kocht ik voor de kinderen en mezelf nieuwe schoenen. Maar die (zelfs die van mij, want ik had ECHT geen schoenen waarop ik zonder zere voeten een eind kon wandelen) waren zeker hard nodig.
Al met al ben ik best trots, en heb ik mezelf voorgenomen deze aanpak maar eens wat langer vol te houden. Want wat blijkt: tevreden zijn met wat ik allemaal al heb geeft me een veel fijner gevoel dan eindeloos shoppen!


Reacties

Best gelezen berichten