Bu-bu-bu-bootje

Er is een periode geweest waarin ik dacht dat het nooit zou gaan gebeuren. Ik kon me destijds met geen mogelijkheid voorstellen dat Thomas ooit zou leren praten. Geluid maakte hij wel, dat was het probleem niet. De rauwe kreten die uit zijn mond kwamen leken echter in de verste verte niet op woorden, laat staan op zinnen. Bepaalde klanken leken voor Thomas onmogelijk om te maken, hoe vaak we ook met hem oefenden. “Bu-bu-bu”, deed ik eindeloos voor, terwijl ik een speelgoedbootje in bad voortduwde, om het geheel maar zo visueel mogelijk te maken. Maar de “bu” kwam niet over Thomas’ lippen. Het bootje bleef doelloos dobberend achter, verankerd in een haven van goede bedoelingen.

Intussen is het wel anders. Jarenlange logopedie en specialistische dagbehandeling hebben zijn vruchten afgeworpen: Thomas kan zich nu vrij goed verstaanbaar maken. Natuurlijk praat hij niet op dezelfde manier als een gemiddeld kind van zes jaar, maar zijn spraakvermogen is passend bij zijn ontwikkelingsniveau. Thomas geniet er enorm van dat hij kleine gesprekjes kan voeren. Hij zoekt hier dan ook Jan en alleman voor op en vraagt allerlei mensen ongegeneerd het hemd van het lijf. “Waarom” is al jarenlang zijn favoriete term, en blijkt een uitstekende manier om een eenmaal gestarte conversatie eindeloos te kunnen rekken.

Af en toe moet ik nog als tolk aantreden, met name voor de vertaling van woorden waarover Thomas blijft struikelen. Zo heeft hij het over “Piet Tsjama” als het tijd is om naar bed te gaan en zijn nachtkledij aan te trekken, “Katsjoeperen” betekent computeren en met Sint Maarten knutselde hij ijverig dagenlang aan zijn “Sjampion”. Uitlachen mag niet, maar soms kan ik een onwillekeurige grinnik niet onderdrukken als ik zijn verbasteringen hoor. Ook het door elkaar halen van uitdrukkingen gebeurt hem veelvuldig: “helaas, appelpoes”, is mijn stiekeme favoriet.

Gelukkig lukt het met wat gis- en handen/voetenwerk uiteindelijk altijd weer om erachter te komen wat Thomas precies bedoelt. En inmiddels heb ik er alle vertrouwen in dat hij zich helemaal zelfstandig zal leren redden wat betreft zijn spraak. Want zijn bu-bu-bu-bootje is immers toch uitgevaren, en zet nu dapper koers richting allerlei mooie ontdekkingen op open zee.



Reacties

Best gelezen berichten