Gevlucht

De kinderen luisteren steeds beter. Niet zozeer naar mij (helaas…), maar wel naar de radio in de auto. Dat is leuk, want hun repertoire van heerlijke meezingers wordt zo steeds groter, maar soms vind ik dit ook best ingewikkeld. Ze pikken namelijk meer en meer op van het nieuws dat elk halfuur voorgelezen wordt. Soms switch ik vlug van frequentie, als ik hoor dat er een bericht volgt dat overduidelijk niet geschikt is voor kinderoren, maar het komt ook regelmatig voor dat ze het hele bulletin kunnen volgen. En dat levert natuurlijk veel vragen op.

Vooral de verslaglegging over vluchtelingen maakt indruk. Waar Thomas eindeloos blijft hangen in de vraag waarom het toch zo onveilig in een land kan zijn dat mensen daar niet langer kunnen blijven, vraagt Vera nog veel verder door. Wat is dan onveilig? Hoe komt het dat mensen vechten met elkaar? En mogen die mensen dan wel hier blijven wonen?

Naast het doorvragen, lijkt Vera het “op de vlucht zijn” ook in zekere mate aan haar eigen situatie te spiegelen: “als er wordt gevochten in je huis, dan moet je daar weg en ga je ergens anders wonen”. Ik moet even slikken als ik dit hoor. Gelukkig is de situatie van Vera bij lange na niet zo levensbedreigend geweest als die van vele gevluchte kinderen en ik ben blij dat zij niet haar eigen land heeft moeten verlaten, maar ook ik zie enige overeenkomst, en dat is best heftig.

Ook Vera is van het ene op het andere moment weggerukt van huis en haard. Van alles wat, hoe onveilig ook, haar op dat moment vertrouwd was. Weg uit haar woning, haar stad, weg bij haar ouders. Mee in de auto met mensen die ze nauwelijks kende, op reis naar een voor haar nog veel onbekendere bestemming.

Natuurlijk konden wij haar en zij ons wél verstaan, in tegenstelling tot alle vluchtelingen van zo ver, die het Nederlands nog niet machtig zijn. Maar toch moesten ook Vera en wij elkaars taal weer herontdekken, elkaar weer leren kennen, om uiteindelijk elkaar te kunnen begrijpen. En gelukkig kan ik inmiddels horen wat zij wanneer bedoelt, en haar zo goed als ik maar kan antwoord proberen te geven op alle vragen waarmee zij geconfronteerd wordt in haar leven.