Kwijt
Oorzaak en gevolg overzien is heel lastig voor Vera. Ze
begrijpt niet goed dat hetgeen zij doet, iets in werking zet bij de ander. Haar
schoolreisje illustreerde dit maar weer eens. Een grote bus vol
overenthousiaste kinderen toog hiervoor deze week van het pleintje achter de
school naar een middelgroot pretpark op een uur rijafstand. Een gezamenlijke
reis richting een dag vol plezier. Vera stapte stuiterend van spanning in, en
wij zwaaiden uit tot de bus de hoek om reed en er niets meer was om naar te
wuiven.
Weg was ze, klaar om nieuwe avonturen te gaan beleven, en
wat hád ze er zin in. Bij terugkomst, na de aloude traditie van
verstoppen-onder-de-stoelen-zodat-de-ouders-denken-dat-de-bus-leeg-is, schoot
de juf manlief aan omdat ze hem even wat moest vertellen. Vera was namelijk een
tijdje kwijt geweest gedurende de dag.
De klas was verdeeld geweest in kleine groepjes. Vera en
drie klasgenootjes vielen onder de hoede van een doorgewinterde hulpmoeder, die
één duidelijke regel met haar groepje besprak: “ik let niet op jullie, maar
jullie letten op mij”. Bij haar zoontje werkte dit als een tierelier, het kind
was namelijk nog nooit lang uit het oog verdwenen dankzij deze afspraak.
Vera bleek de regel ook best goed begrepen te hebben, al had
ze hem wat letterlijk genomen. Want op het moment dat zíj de hulpmoeder niet
meer zag, vond ze dat ze best haar eigen plan kon trekken en spoedde ze zich richting
de trampolines. Resultaat: hulpmoeder in paniek, juf in allerijl opgebeld en Vera’s
naam luid en duidelijk omgeroepen door het hele pretpark (overigens zonder
resultaat).
Na een half uur durende klopjacht (waarbij inmiddels meerdere
juffen en hulpouders waren ingezet) werd ze teruggevonden. Met een grote
glimlach arriveerde ze weer bij haar groepje. Voor haar was er geen vuiltje aan
de lucht, want, zo legde ze aan de geschrokken hulpmoeder uit: “ik lette op jou
maar ik zag je nergens, dus jíj was toch weg?” Dat het feit dat zij in haar
eentje was vertrokken om eens lekker te gaan springen op de trampolines een
keten van acties in gang had gezet, ging volledig langs haar heen. De onrust en
schrik van iedereen die haar gezocht had was helemaal al een brug te ver voor
haar. Want als oorzaak en gevolg nog te ingewikkeld zijn om te snappen, is het begrijpen
van andermans gevoelens natuurlijk gewoonweg onbegonnen werk.
En zo werd de dag echt één groot avontuur. Voor Vera, maar zéker
voor alle schoolreisbegeleiders…
Reacties
Een reactie posten