Week in beeld #4: ongepaste opmerkingen, knutselen en klussen

 
De eerste schoolvakantieweek zit er alweer op! Het was een bijzondere van-alles-en-nog-wat-week. Om te beginnen gingen we op bezoek bij de oma van manlief. Sinds een tijdje woont deze 97 (!!) jarige vrouw in een verzorgingshuis, want hoe zelfstandig en sterk ze ook was, door haar dementie ging het thuis echt niet langer. Het heeft even geduurd, maar inmiddels heeft ze haar draai aardig gevonden op haar nieuwe stek. Fijn!
Ondanks het feit dat oma zich Vera en Thomas met geen mogelijkheid wist te herinneren ("wat een leuke kinderen, ik heb ze nog nooit gezien") hadden ze de grootste lol met elkaar. Lekker recht voor zijn raap gooiden zowel oma als de kinderen de ene ongepaste opmerking na de andere op tafel. "Wat zijn ze bruin zeg" bleef oma bijvoorbeeld vol verbazing herhalen. En tot grote hilariteit van ons allemaal zag oma Thomas aan voor een meisje! Vera op haar beurt kon er ook wat van: "als u de 100 haalt vind ik het heel knap, maar de 102 gaat u niet lukken denk ik hoor!". Met een grote glimlach op haar gezicht lieten we oma later die middag achter op haar kamer. We hadden allemaal genoten.

Omdat het zomerweer ons enigszins in de steek liet deze week, was het tijd om de knutselspullen tevoorschijn te halen. Terwijl ik op mijn werk zat ging manlief heerlijk schilderen met de kinderen. Het verzamelen van de spullen kostte meer tijd dan het feitelijke verven zelf, maar het resultaat mag er zijn. Het bovenste stilleven is van Vera, en Thomas koos (zoals altijd) voor abstractere kunst. Mooi hè?





Op donderdagmiddag kwam Vera's vader op bezoek. Ook voor hem was ze met de nodige creativiteit bezig geweest. Als verlaat Vaderdag cadeau had ze in de winkel een mooie mok met een gouden hartje erop uitgekozen en deze gevuld met een aantal prachtige tekeningen. Daarnaast bedacht ze zelf een speurtocht inclusief routekaart, zodat papa zelf kon gaan zoeken naar zijn cadeau!




Ook tijdens het bezoekje werd het één groot knutselfestijn! Bij de Trekpleister vond ik deze leuke trommeltjes, waarin spulletjes zaten om je eigen magneetjes mee te maken. Zo leuk! Vera ging met een beetje hulp van haar papa aan de slag en ik mocht Thomas helpen. De middag vloog om en het werd een gezellig en ontspannen bezoek.






Vrijdag kwamen mijn ouders de kinderen ophalen voor een logeerpartij, want nu waren manlief en ik aan zet om onze schilderskills in te gaan zetten! Het was de hoogste tijd dat onze woonkamermuren geschilderd werden. Ooit (lang, héél lang geleden) was de lange muur wit, maar in de loop der jaren hadden Yoki vlekken en strepen van wasco krijtjes de nodige schade aangericht. Dus wapenden we ons dit weekend met roller en kwast en gingen we eens flink aan de slag. Inmiddels kan ik zeggen dat de eens witte muur is omgetoverd tot een lichtgrijze tint (die ze bij de Gamma overigens 'dolfijngrijs' noemen). Zo fijn dat deze klus nu eindelijk geklaard is!



Voilà: een fotootje van het eindresultaat! Mooi geworden hè? Voor de oplettende kijker: de foto is niet genomen door een voluptueus vrouwspersoon in badpak, maar door mij, enigszins onflatteus zittend op de bank. Ik draag een jurkje en het gedeelte dat eruit ziet als een weelderige heup is eigenlijk mijn knie. Maar dat terzijde.

Zo meteen komen Vera en Thomas weer thuis. Ik ga me dus gauw klaarmaken voor een gigantische knuffelsessie :-)!

Reacties

Best gelezen berichten