Treinenliefde
Mijn huis is overgenomen door een trein. Nou ja, alleen de
woonkamer dan. En ik heb het natuurlijk niet over zo’n echt geel-blauw NS
monster, maar over een modelspoorbaan. Maar het is wel een héle grote! Mijn volledige
vloeroppervlak is veranderd in een ware transportroute.
Afgelopen zondag gingen manlief en Thomas een dagje samen op
pad, terwijl Vera en ik een theatervoorstelling bezochten. Aangezien Thomas een
enorme voorliefde voor treinen heeft, koos hij voor een bezoekje aan het
Spoorwegmuseum. Het toeval wilde dat daar juist dit weekend een groots
modelspoorevenement plaatsvond. Lekkerbekkend had Thomas er rondgelopen. Wat
was er veel te zien en te doen. Ook de handen van manlief begonnen na een
tijdje ernstig te jeuken. Het was onvermijdelijk: er móest een
(kinder)treinbaan mee naar huis genomen worden.
Dus hups ik nu hink-stap-sprongend door de kamer. Stofzuigen
is een soort hindernisparcours geworden en ik kan mezelf nog net op mijn stoel
achter de eettafel wurmen, want bijna raken de poten de rails. Het is een flink
wat ruimte innemend obstakel, maar de kinderen genieten er met volle teugen
van. Thomas fladdert steeds enthousiaster met zijn armen heen en weer als de
wagonnetjes harder en harder gaan en ook Vera vindt het geweldig. Het is prachtig
om te zien.
Het vergt wel wat begeleiding, want op tijd op het
‘stopknopje’ drukken is (op zijn zachtst gezegd) een aandachtspuntje te noemen.
Er zijn al een aantal botsingen geweest. Gelukkig kunnen de treintjes tegen een
stootje. Om de beurt brullen manlief en ik luidkeels dat er geremd moet worden. Vooral voor Thomas moet dit signaal vroegtijdig afgegeven worden, want
in zijn hoofd gaat het verwerken van informatie nu eenmaal wat langzamer. Vera
reageert vlugger, maar bij haar is nogal wat impulsiviteit terug te zien in het
spel. Als zij nét iets anders in haar koppie heeft, kunnen wij blijven roepen
tot we een ons wegen. Het is grappig om te merken hoe ze beiden anders omgaan
met dit speelgoed. Manlief en ik ontpoppen onszelf ondertussen tot heuse
hulpmachinisten.
Hoewel we inmiddels toch ook maar een grote doos hebben aangeschaft
zodat de treinbaan af en toe opgeborgen kan worden, vrees ik voorlopig te moeten
blijven hinkelen door het huis. Want stiekem is Thomas een klein beetje
verliefd geworden: elke avond geeft hij de wagonnetjes stuk voor stuk een
voorzichtig kusje voor het slapengaan. En alleen al omdat ik dat zó ontzettend
aandoenlijk vind, stel ik natuurlijk met liefde mijn woonkamervloer beschikbaar!
Super cute! Hoe het ook in de weg staat zoiets schattigs is inderdaad te lief 😍. Kusjes voor de treintjes. Geweldig hoe onbevangen en liefdevol kinderen kunnen zijn als ze de kans krijgen
BeantwoordenVerwijderenJa, heel schattig inderdaad Hella! Zo mooi om te zien!!
Verwijderen