Autorit
Alleen in de auto, onderweg naar het volgende,
kan ik de druk van de dag van me afschudden, de dingen laten waar ze horen te zijn.
Zakken mijn schouders vaak vanzelf 10 centimeter naar
beneden, ontspan ik.
Ik luister naar muziek op de radio, zing hard en vals mee.
Maar laat ook mijn tranen lopen,
als dat even moet, of gewoon even kan.
Mijn auto brengt me zo, waar ik met anderen vaak niet komen
kan.
Laat me kwetsbaar zijn, laat me toe te denken wat ik anders
niet durf aan te raken.
Laat me piekeren over zorgen in de toekomst, vechten met de
spoken in mijn hoofd.
Maar ook plannen smeden om dingen anders, beter en nieuwer
te maken.
Kleine dingen, grote dingen, onzinnige dingen, dingen van
jou, van mij, van hen.
Laat me proberen los te laten, wat ik toch niet beïnvloeden kan.
Mijn hoofd weer leeg.
Uiteindelijk komt mijn auto altijd weer terug, hoe ver hij
ook gereden heeft,
of hoe lang de weg ook was.
Daar waar ik hoor, daar waar ik ben, daar waar ik er voor
hen kan zijn.
Reacties
Een reactie posten