Pleeggezin
pleeg·ge·zin (het; o; meervoud: pleeggezinnen) 1 gezin dat een pleegkind opvoedt
Klopt. Geen speld tussen te krijgen. Maar wel heel veel aan toe te voegen. Wat betekent het eigenlijk voor mij om (onderdeel van) een pleeggezin te zijn? Wat heeft pleegzorg mij tot nu toe gebracht?
Allereerst: een hoop rotzooi in huis (denk: speelgoed, knutsels, knuffels en diverse andere kinderbenodigdheden), maar daar zal ik verder nu maar niet over uitweiden.
Wat pleegzorg (de naam doet het al vermoeden...) mij vooral heeft gegeven , is zorg. Zorg voor twee kleine mensjes, die op een dag, met al hun letterlijke en figuurlijke bagage, mijn leven kwamen binnenwandelen. Voor hen mag ik zorgen, van het smeren van de eerste ochtendboterham tot het zingen van de vaste slaapliedjes en alles wat daar tussenin gebeurd en nodig is. Elke dag weer. Op hen mag ik trots zijn, boos zijn, van hen kan ik horendol maar ook vreselijk vrolijk worden, hen mag ik begeleiden in al hun kwetsbaarheden, hen mag ik koesteren, opvoeden, van hen mag ik houden, voor alles wat ze zijn.
Zorg brengt echter ook zorgen met zich mee. Ook dat heeft pleegzorg mij gebracht. Zorgen over hun levensloop, wat is geweest, wat nu is en vooral wat nog kan gaan komen. Mijn kapper vaart er wel bij, zullen we maar zeggen: elke zes weken in de verf, en geen grijze haar meer te bekennen.
Pleegzorg heeft mij ook geleerd om ruimte te maken. Ruimte in huis (chronisch te weinig), maar ook ruimte voor wat er allemaal bij komt kijken. Ruimte voor voogden, pleegzorgwerkers, ouders, familieleden, hulpverleners. Het hele circus komt elke keer voorbij. Met al zijn pracht en praal, toeren en kunsten, maar ook weleens met onbesuisd stampende olifanten die al dan niet per ongeluk de hele tent weer doen wankelen.
Pleegzorg heeft mij kwetsbaar maar ook sterk gemaakt. Kwetsbaar omdat ik eens heb moeten loslaten waar ik dat niet, nooit, nimmer dacht te kunnen. Kwetsbaar omdat ik me besef wat een ongelofelijke verantwoordelijkheid (pleeg)ouderschap met zich meebrengt, en hoe ontzettend belangrijk rust en stabiliteit zijn voor onze ook zo kwetsbare kinderen. Sterk, omdat ik me weet vast te bijten in waar ik voor sta, ik niets of niemand uit de weg ga als het nodig is, om zo juist deze rust en stabiliteit aan hen te kunnen bieden.
Dus:
pleeg·ge·zin (het; o; meervoud: pleeggezinnen) 2 Zoveel meer dan alleen "een gezin dat een pleegkind opvoedt"...
Klopt. Geen speld tussen te krijgen. Maar wel heel veel aan toe te voegen. Wat betekent het eigenlijk voor mij om (onderdeel van) een pleeggezin te zijn? Wat heeft pleegzorg mij tot nu toe gebracht?
Allereerst: een hoop rotzooi in huis (denk: speelgoed, knutsels, knuffels en diverse andere kinderbenodigdheden), maar daar zal ik verder nu maar niet over uitweiden.
Wat pleegzorg (de naam doet het al vermoeden...) mij vooral heeft gegeven , is zorg. Zorg voor twee kleine mensjes, die op een dag, met al hun letterlijke en figuurlijke bagage, mijn leven kwamen binnenwandelen. Voor hen mag ik zorgen, van het smeren van de eerste ochtendboterham tot het zingen van de vaste slaapliedjes en alles wat daar tussenin gebeurd en nodig is. Elke dag weer. Op hen mag ik trots zijn, boos zijn, van hen kan ik horendol maar ook vreselijk vrolijk worden, hen mag ik begeleiden in al hun kwetsbaarheden, hen mag ik koesteren, opvoeden, van hen mag ik houden, voor alles wat ze zijn.
Zorg brengt echter ook zorgen met zich mee. Ook dat heeft pleegzorg mij gebracht. Zorgen over hun levensloop, wat is geweest, wat nu is en vooral wat nog kan gaan komen. Mijn kapper vaart er wel bij, zullen we maar zeggen: elke zes weken in de verf, en geen grijze haar meer te bekennen.
Pleegzorg heeft mij ook geleerd om ruimte te maken. Ruimte in huis (chronisch te weinig), maar ook ruimte voor wat er allemaal bij komt kijken. Ruimte voor voogden, pleegzorgwerkers, ouders, familieleden, hulpverleners. Het hele circus komt elke keer voorbij. Met al zijn pracht en praal, toeren en kunsten, maar ook weleens met onbesuisd stampende olifanten die al dan niet per ongeluk de hele tent weer doen wankelen.
Pleegzorg heeft mij kwetsbaar maar ook sterk gemaakt. Kwetsbaar omdat ik eens heb moeten loslaten waar ik dat niet, nooit, nimmer dacht te kunnen. Kwetsbaar omdat ik me besef wat een ongelofelijke verantwoordelijkheid (pleeg)ouderschap met zich meebrengt, en hoe ontzettend belangrijk rust en stabiliteit zijn voor onze ook zo kwetsbare kinderen. Sterk, omdat ik me weet vast te bijten in waar ik voor sta, ik niets of niemand uit de weg ga als het nodig is, om zo juist deze rust en stabiliteit aan hen te kunnen bieden.
Dus:
pleeg·ge·zin (het; o; meervoud: pleeggezinnen) 2 Zoveel meer dan alleen "een gezin dat een pleegkind opvoedt"...
Reacties
Een reactie posten