Sintertainment

Pffff…zuchtend richt ik de ruimtes onder de kinderbedden (lang leve halfhoogslapers!) opnieuw in. Al gauw zitten alle opbergdozen propvol, maar het past net. De Sint-gekte is weer voorbij, en we zijn de weken wonderwel zonder kleerscheuren doorgekomen. Natuurlijk was er stress en onrust, maar oh, wat was het ook leuk en wat hebben we gelachen.

Thomas begon dit jaar voor het eerst een beetje mee te leven met het Sinterklaasverhaal. Al begreep hij niet goed wat die vreemde mensen en vooral dat paard nou in ons huis kwamen uitspoken en was hij vooral bang dat die trouwe schimmel zijn schoen zou opeten. Na uitleg over het feit dat paarden toch echt liever een wortel dan een stuk leer-met-lichte-zweetlucht nuttigen, en een half dozijn  ‘waarom-vragen’ verder (duurt die fase ook weleens meer dan twee jaar?), was meneer enigszins gerustgesteld.

Lastiger was het uitleggen van het  verschil tussen schoencadeautjes en de grotere cadeautjes op pakjesavond, zeker omdat de Sint cadeautjes bracht die helemaal niet in de schoen pasten maar eronder lagen (stom, stom, stom, Sint was even vergeten hoe dit werkt bij kinderen met een nogal rigide en concreet denkpatroon).

Het mooiste moment van deze periode kwam tijdens de sinterklaasviering in de gymzaal op school, waarbij ouders ook even mochten komen kijken. Daar was namelijk een microfoon, en publiek, en laat dat nu net iets zijn waar Thomas gek op is. Ook al was hij de jongste van de school, toen werd gevraagd wie een liedje voor Sinterklaas wilde zingen, stond hij als eerste vooraan. Luid galmend bracht hij op zijn eigen weergaloze en onnavolgbare manier ‘Zie ginds komt de stoomboot’ ter oren. Nooit gedacht dat dit lied mij nog eens (bijna) tot tranen zou roeren, maar Thomas kreeg het voor elkaar. Als een volleerd entertainer liep hij zingend heen en weer met zijn microfoon en nam hij het daverende applaus na afloop in ontvangst.

Zoals gezegd, alles kwam goed in deze hectische weken, en gelukkig zaten in de zak op pakjesavond uiteindelijk ook die felbegeerde racebaan en dat Mega Tobypak (dat overigens verdacht veel overeenkomsten vertoont met de look van Gerard Joling bij de Toppers, maar dat terzijde). Helemaal tevreden en met nog rode konen van de spanning viel Thomas die avond in slaap. En ik? Ik lag nog lang wakker, nagenietend en piekerend over onopgeloste opbergproblemen.